sesim ağlamaklı oldu birden
çok garipti
daha önce hiç olmamıştı
hazan düğümlenmişti de boğazımda
sesime yansımamıştı
sönük bir açılışın burukluğu
buruktan da öte bir incinmişlik,
beni kendimden ürpertmeye yetti
ve sonra biraz ıslandım.
yetmedi.
bayağı ıslandım
paçalarımın altında çamuru hissedene dek.
yetti.
ama başım kuru kaldı...
biri sadrımı içeriden sıkıp sıkıp bırakıyor...
bu kıvrak raylarda
kömürü hüzün olan bir lokomotiften ne farkım var
buharımın zehri sadece bana
oysa ben de isterdim
bacamdan bembeyaz bulut çıksın
kirli beyaz martılar değil
*
sıkılıyorum bunalıyorum
elimde değil
hayatımda hiç basmamış hafakanlar,
savuşturduklarıma benzemeyen karabasanlar uğruyor yatağıma.
tamam diyorum gelin.
hepiniz gelin.
nasıl olsa birazdan iki yanımdaki perdeler açılacak ve biteceksiniz
...velakin
umduğum gibi olmuyor
yastığıma gömecek kadar
çenem yerinden çıkacak kadar
nabzım ikiyüzü bulacak kadar
sıkıyorlar
elde var şefkat tokadı...
Nisan'ın dördü, yer-yön oryantasyonumu kaybettiğim bir gece, 2013
